Vrijdag 2 mei was het zover, Irene 3 mocht in Oss (OTC) tegen Oss (Return) spelen om promotie naar de 3e klasse af te dwingen. In welke samenstelling zouden we aantreden, dat hield de gemoederen bezig. Gijs wilden we graag laten spelen (de man is in een bloedvorm), hij gaf echter aan niet te kunnen omdat zijn vrouw jarig was! Kacio zei nog: “Ach, je kent elkaar al zolang, 3 kusjes en je kunt van huis weg”. Daar dacht Gijs (mogelijk ingegeven door iets externs) anders over. Onze Chinees moest frikadellen bakken en loempia’s frituren dus kon ook niet. Mies wilde erg graag supporteren maar niet spelen. Zo, dat is ook duidelijk, je had erbij moeten zijn.
Martine , Bram en Kacio zouden spelen! Na een flinke discussie tussen Mies en Bram, won Bram het chauffeursrecht (ja waar maak je dat nog mee, 2 teamgenoten die willen rijden), je had erbij moeten zijn. De sfeer zat er op de groepsapp goed in, pizza’s, bezems, percentages, spaar je energie, dan moet ik me haasten, het kwam allemaal voorbij. Op het laatste moment kregen we nog een extra passagier, Wesley wilde ons wel komen supporteren, dus dat was zo geregeld. Vervolgens haalden we Martine op, die erg scherp was, ze stapte in, wenste mij een fijne avond, keek Wesley aan en vroeg: ”Had je echt niks beters te doen vanavond?” De sfeer zat er goed in, je had erbij moeten zijn.
Iets te vroeg bij Kacio aangekomen die, ’s morgens afscheid had genomen van zijn ouders en bij het vooruitzicht weer alleen in een groot huis te moeten slapen, de nacht ervoor geen oog had dichtgedaan. Een flesje wijn bij het eten had hem toch de nodige energie gegeven zo beweerde hij, je had erbij moeten zijn. Door naar Berkel-Enschot, waar we Miessie op gingen halen, Kacio zou haar wel even halen…nou daar gingen weer 15 minuten van ons leven, ik weet niet wat ze hebben doorgenomen, maar het was een lang verhaal, je had erbij moeten zijn.
Anyway, iedereen zat, twee kabouters en Miessie achterin, de grote mannen voorin. Een sereen gevoel ging door me heen, terug naar Oss, mijn geboortedorp, wat een nostalgie, ik weet het nog als de dag van gister, geboren in het ziekenhuis van Oss, de eerste 3 weken van mijn leven met een blauw hoofd in een couveuse, moet adembenemend geweest zijn, je had erbij moeten zijn.
Half 8 (half 8!!), kwamen we aan bij OTTC, Martine moest nog een koffietje drinken want daar had ze thuis geen tijd voor gehad, Kacio wilde inspelen en ik, ach ik ben flexibel. De tegenpartij tegen gekomen, de opstelling doorgegeven, gelukkig keek die makker niet goed naar Kacio z’n papieren, anders hadden we met 2 man gespeeld ;-), daar had je niet bij willen zijn!
Martine wilde graag beginnen en begon tegen een oude anti bassie, genaamd Wiel. Martine begon niet super, ook niet slecht maar kwam gewoon niet in haar spel en verloor met 3-1. Ik mocht hierna tegen Twan, de man had een plank die dikker was dan die van Opa Goewie, daar wist ik wel raad mee, ik won de eerste set met 11-4, was zo verbaasd dat ik er daarna 3 op rij verloor, 0-2. Kacio tegen Ferdie van de Berg. Kacio begon niet goed, kreeg echter een gouden tip van zuipkoning Wes, kwam de 5e 6-0 (!!) voor en verloor (!!!). 3-0 hoppa, de basis was gelegd voor een kansrijke avond, je had erbij moeten zijn.
De dubbel dan maar, Martine en ik, de 1e game verloren we nipt, de 2e en 3e wonnen we ruim, de 4e verloren we close, maar de 5e was weer voor ons. We stonden op het bord. Vooral het spel in de dubbel van Martine was grandioos, echt alles raak, goede focus…ik had het idee dat ik meer in de weg stond (ja, haha grappen over mijn buik, die kan ik zelf ook maken), maar het was bij vlagen genieten! 3-1, je had erbij moeten zijn.
Martine mocht door tegen Twan, vloog de 1e 2 sets over hem heen, echt impressive. Toen was de energie op, de 3e begon Twan beter te spelen en verloor ze nipt, de 4e gaf ik wat tips die averechts werkten en voor ik het wist waren we aan de 5e toe. Toch maar weer wat andere omzettingen gedaan en met veel geknok won Martine de 5e! 3-2 na een knotsgekke pot, je had erbij moeten zijn.
Kacio mocht daarna aantreden tegen Wiel, hij won knap een game, maar zat zo vol frustratie punt na punt dat het lastig werd om een goede pot te spelen. Helaas, 4-2. Bram tegen Ferdie, ik speelde niet super, mede ook dankzij de problemen die Frenk me voorschotelde uiteraard, feit was dat ik op cruciale momenten wat gelukkiger was en zo de pot in 4 en binnen hengelde, 4-3, het kon nog, waarom was je er niet bij?
Kacio speelde zijn laatste pot tegen Twan, verloor de 1e 2 sets kansloos, had de 3e alle rust en won heel soeverein, helaas was het koppie er weer niet bij de 4e, 5-3. Martine speelde haar laatste pot tegen Ferdie, wist dat games belangrijk waren, focuste zich daar zo op dat ze de eerste verloor, door daarna gewoon punt voor punt te spelen en te doen waar ze goed in is, contra, aanvallen, breed spelen en focus won ze knap met 3-1, je had erbij moeten zijn.
Bram speelde de laatste pot tegen Wiel, we dachten dat een 3-1 overwinning ons op een gelijk aantal sets zou brengen en 3-0 dus genoeg zou zijn voor promotie. Ik deed mijn best en kwam de 1e set 10-8 voor, een net balletje later en een knap punt van Wiel was het weer 10-10. Een volgende netbal werd me helaas fataal en ik verloor de 1e set met 12-10. Niet getreurd. De 2e game bij 2-2 serveerde ik en riep Wiel iets in de trant van, je moet binnen de lijnen serveren, je gooit de bal niet goed op. Waarop ik dacht wat gaan we nu krijgen, het is een leuke gezellige avond en dan gaan we ineens met het mes op tafel te spelen? Ik riep gelijk iets van, zo dus de belangen zijn groot, pakte mijn handdoekje, nam een minuutje rust en besloot alle energie die ik had erin te gooien, dit betekende echter ook dat ik mijn knie (ben geblesseerd), daarvoor een paar games flink moest belasten (nogmaals sorry daarvoor knie). Ik moest echter gehoor geven aan de lokroep van Wiel. Ik was scherp, gooide alles erin wat ik had, agressie, elk punt wat ik maakte kwam het vuistje en een tsjaaaaaaaaaaa of tsjooooooo erbij, veel druk zetten, veel lopen en punt voor punt slopen die Wiel. Ik won deze game met 11-4. De 3e en 4e game gaf ik alles wat ik had en dat bleek met 11-9 en 12-10 ook genoeg voor de overwinning. Volkomen verdiend in mijn ogen en ik dacht nu gaan we lekker punten tellen, succes wedstrijdleider, waar voor je geld, je had erbij moeten zijn.
Helaas, voor de goede rekenaars onder ons, die zullen al gezien hebben dat we uiteindelijk verloren met 22-20 in games, rekenen is ook een kunst, heb jij een wiskundeknobbel, dat had je er zeker bij moeten zijn.
No hard feelings, knap gevochten van ons allen na een 3-0 achterstand goed terug weten te komen. We kwamen als team net tekort en we kunnen ons allemaal evenveel (of even weinig) verwijten. We begonnen niet goed genoeg, hebben daarna geknokt voor wat we waard waren! Vooral nogmaals alle credits naar Martine, zo als zij mij door die dubbel sleepte en op karakter de 3-2 binnen tikte waardoor de koppies van mij en Kacio ineens weer omhoog gingen. Wesley nog een keer extra aanzette voor coaching en Mies dankbaar nog een potje telde en zich niet onbetuigd liet als we extra aanmoediging nodig hadden.
Uiteraard sloten we de avond af met wat bittergarnituurtjes en de nodige biertjes. Kacio had even 20 minuten nodig om bij te komen van dit debacle maar zat er naar 3 bier later ook lekker in. Goed bijgepraat met de tegenpartij. Al hield Wiel na 2 wijn niet meer op met praten en toen dachten we waar is onze Chinees voor een goed gesprek? Xiao we hebben je gemist!
Mies gaf me nog een lesje designen, iets met lettertypes, dingen die echt niet kunnen, grafisch en vooral qua lettertype keuze en letters die al dan niet over elkaar vallen. Tegen 2u was de laatste ronde en namen we afscheid!
Op de terugweg schonk Wes zijn plek voorin aan Mies, volgens Mies ook logisch want haar benen zijn maar een millimeter korter dan die van Wes. Martine zat tussen Kacio en Wes achterin en werd gesandwitched, of het nu kwam omdat Kacio niet van haar love hendels af kon blijven, Wes zijn benen wegens ruimtegebrek in zijn nek moest leggen of omdat ik stevig doorreed en ook in de bochten niet inhield? Je had erbij moeten zijn!
Op de terugweg besloot de achterbank nog even een afzakkertje bij Kacio te gaan drinken, Mies ging wijs naar bed als ook de chauffeur. Ik hoop dat het nog erg gezellig is geweest in de Cor Wortelstraat, je had er vast bij moeten zijn.
Op naar volgende seizoen waar promotie hopelijk bewerkstelligd kan worden, ook nogmaals de felicitaties voor Tios die er met ons een spannende strijd van maakten, totdat Never Despair een spaak in het wiel flikkerde.
Groetjes,
Bram v/d Berg
copyright by ttvirene.nl • site by miesart.com
